Mektup

Resim: Ertaç Altınöz

Atam,

Yokluğunda bir hayli değişim oldu kurduğun ülkede. Anlatmaya gerek yok, zaten yattığın tepeden bizleri izliyorsun. İçinde bulunduğumuz durumda, bizim kalbimiz böylesi sızlıyorken, senin kemiklerinin ne şiddette sızladığını tahmin edebiliyorum.
Bugün, senin kurduğun cumhuriyeti kutlamak isteyenlere, senin cumhuriyetinin kolluk kuvvetleri tekme atıyor, gaz sıkıyor.
Sen gazı da bilmezsin belki, %100 organik biber gazı Atam. Düştüğümüz duruma gülelim mi, ağlayalım mı bilememiştik.
Allah razı olsun devletimizden. İşimiz çok kolaylaştı sayelerinde.
Senin adının geçtiği şiirleri gururla ve içimiz parçalanırcasına haykırırdık çocuk yaşlarda. Bir 10 Kasım'da "Mustafa Kemal'i Düşünüyorum" şirini okumaya beni layık görmüştü öğretmenim sağolsun. Ne büyük gururdu be! Ne güzel bir gündü.
Hepimiz yarışırdık o zamanlar seni sevmek için. Sevgimizi haykırmak için.
Şimdi yine yarışıyoruz yalan yok. Hayatın kavgası arasında, klavyelerimizle.
Senin, yüzbinlerce mehmetçikle, topla, mermiyle, kanla kurtardığın bu vatana hediyeni, cumhuriyeti, oturduğumuz yerden iki cümle, bir profil fotoğrafıyla koruyoruz.
Sen ki bizi uyardın, ülkeyi yönetenler, gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içinde bulunabilirler dedin, vazifeye atılmak için düşünmeyesiniz dedin, muhtaç olduğunuz kudret damarlarınızda dedin!
Bizler de ezberledik ama, o kadarmış Atam.
Affet...
Bugün sana yürüyebilmek için bile birilerinden icazet almamız gerekiyorsa eğer, bu ülkede hayat durmuyorsa her 29 Ekim, hala demokrasi adı altında padişahlık hükmediyorsa bu ülkeye; biz seni haketmemişizki.
80 yıl sonra olsa bile layığımızı bulduk şükür.
Ama suç bizim değil. Öylesine büyük ve güçlüydün ki, senin kurduğun cumhuriyetin, ordunun, yarattığın ülkenin başına bir şey gelebileceği hiç aklımıza gelmedi.
Senin fotoğrafının asılı olduğu ofislerde, müdürlüklerde, bakanlıklarda başkalarına tapılabileceğine hiç inanmadık.
Sen öyle büyüktün ki, öyle güzeldin ki; birilerinin senden nefret edebileceğini düşünemedik.
Yıllarca rahat uyu, biz varız dedik. Artık sen de rahat uyuma Atam.
Belki uyutmazlar da zaten. TOKİ gelir senin mezarını şehir dışına alıp Anıttepeyi kentsel dönüştürüverir bir gün kim bilir.
Velhasıl kelam, senin 15 senede kurduğunu yıkmak 80 sene sürdü ama başardık.
Durmak yok yola devam edeceğiz elhamdülillah.
Bizim sana gram hakkımız geçmedi zaten. Sen de sakın ola bizlere hakkını helal etme.
Yukarıda affet dedim ya, onu da bırak. Affedilmeyi de hak edemedikki biz.
Affetme...

Gerginlik vs. Rehavet

Extensor blogda Sinan'ın bir yazısı üzerine yaptığım yorum yazı tadında oldu. Buradan da paylaşayım dedim.

Bana göre Galatasaray'da rehavet değil gerginlik var. Herkes Elmander'in sistem için öneminin farkında. Galatasaray'ın bi Alex'i, Quaresma'sı, Amrabat'ı yok. Tüm kurgusu üst düzey mücadele üzerine kurulu.
GS mücadele edecek, rakibi bunaltacak, savunma kurgusunda hata yapmayıp rakibi hataya zorlayacak ve yorulan, bunalan rakibinin hatasıyla gol bulacak. Rakipler de durumu çözmeye başladılar haliyle ve tedbirli davranmaya, orta sahayı 1 kişi fazla tutup Melo ve Selçuk ikilisiyle durumu eşitlemeye başladılar.
Sivas maçında hem Elmander hem Melo'nun yokluğu bu mücadeleyi malesef çok eksiltti ve GS bir türlü oyun üstünlüğü kuramadı (25-45dk arasını saymazsak)kısıtlı kurduğunda da pozisyon değerlendiremedi.
Zaten rakip genelde kendi sahasına yerleşmiş olduğundan 2-3 deplasman maçı harici karşı karşıya falan kaçırdığımız gol yok.
Sivas maçında bir diğer handikap da GS'ın yenilmez olmadığının ispatlanması oldu, futbolcular nasılsa çeviririz diye düşünürken çevrilemeyebileceğini yenilebileceklerini anladılar ve kendine güvenleri azaldı. İşte bu yüzden 94de verilmeyen penaltı önemli aslında.
Birde bunun üstüne forma kavgası yapan ve Elmander'in partneri olmak isteyen Necati ve Baros'un birlikte oynaması gerginliği katladı.
Terim'de ilk defa bu kadar kızgındı ve futbolculara attı topu. Bundan sonrada aynı futbolcularla oynamak zorunda değilmişizcesine (Belki de bu şekilde bir motivasyon amaçlıyor, çünkü bu sezon sıklıkla bizlerden ne kadar ileride düşündüğünü ispatladı).
Baros Riera gibi futbolcuları biz ne kadar beğenmesek de kötü günlerinde bile futbolun doğrularını yaptıklarından sonuca direk etki edebiliyorlar. Penaltı öncesi Baros'un Sabri'ye topu verişi, Batdal'ın pozisyonu öncesi herkesi ön direğe çekişi üst düzey fundemental göstergesi. Ve evet Baros'un ölüsü bile oynar Elmander'İn yokluğunda. Yoksa futbol aklı eksik kalır GS'ın.
Riera'da bunu her maç yapıyor. Tamam Riera muazzam top oynamıyor farkındayım ama Riera'yı bu denli kötü gösteren önemli bir faktör de sahada nereye koşacağını bilmeyen, topsuz oyunda pozisyon almayan yerli futbolcular (Başta Engin ve Emre) topla hiç oynamadığı kadar fazla oynamak zorunda kalıyor ve sonunda eziyor. Bu da onu olduğundan çok daha kötü gösteriyor.
Gelinen süreçte Orduspor maçı çok önem kazandı. Özellikle Culio hadisesinden sonra. Ben Culio'nun Orduspor'da kalmaya zorlandığı için böyle bir açıklama yapmak zorunda kaldığını düşünüyorum. Geçen sen gösterdiği savaşçılığa bakılırsa çok da kaypak bir adam olduğunu düşünmüyorum. Veya oynamak istemezdim ama futbol bu ne yapalım yaklaşımı da olabilir ancak tabii ki söz konusu GS olunca olaylarr olaylarr olaylaar via İsmai abi
Neyse Umarım bu gerginlik fazla sürmez ve takım da birazcık şanslı olur bundan sonra. Zira futbolun psikolojik kırılma noktaları olur her sezon ve şu anda kırılmaya çok müsait bir takımımız var.

Klavyeme Takılanlar

- MAA ya çok salaka bi adam ya da bizi salak yerine koyuyor. İlhan Helvacı benden mektubu gizlemiş istifa ediyorum. Aaa Kısmet Erkiner yalan söylemiş, tüh keşke istifa etmeseymişim. Kusura bakma İlhan. Bu ne lan?
- Aydınlar vs Rıdvan Dilmen Güzel kapışma :))
- Galatasaray iyi, güzel, hoş da Engin başı kesik tavuk gibi her tere koşunca orta iyi pas yapabilen rakip ceza sahamızda anında tehlike yaratıyor. Engin Baytar kanadında oynasın kımldamasın fazla.
- Baros yokken bitiricilik fena zayıflıyor.
- Rahat maç izlemeyi özledik. En azından mücadele var.
- Barcelona yenik duruma düşmesin ama yaa! geri düşünce çevirmeleri çok daha zor oluyor RM e göre. Fiziksel üstünlük olmadığı için sağdan soldan bunaltamıyorlar :(
- Hüseyin Göçek'in hakem falan olmadığına şurada değinmiştik. Gekas'ı oyundan atması saçmalık. Adamın ilk kırmızısıymış kariyerinde. Yazık...
- Şota "oyuncu yorulup yere yığıldı diye oyun durdurulur mu?" demiş. Sonuna kadar haklı.
- Zaten şu ligde kalbur üstü hakem sayısı çok az ama Hüseyin Göçke ve İlker Meral hakikaten hakem değil.
- Sezon başında Orduspor başkanının röportajını dinlemiştim. 3-4 yıl içinde zirveye oynama hedefleri olduğunu anlatmıştı. Çok akıllı konuşuyordu ve ne vizyon sahibi adam ulan bu demiştim. Boş konuşmuyormuş. Hector Cuper vizyon işi.
- Aga Stoch asist yaptı falan ama Cernat da yekten ampul gibi astı. Biriniz de onu desin be!
- Veee Zambiya. Filmi çekilse ne güzel olur. Uçak kazasıyla yıkılan bir ulus, kazanın olduğu yere gidip çiçekler bırakıyorlar, küllerinden doğuyorlar, finale yürüyorlar, karşılarında %100 favori Fildişi S., süperstarları Drogba penaltı kaçırıyor, uzatmalar penaltılar derken off off off. TAm bir mutlu sonla biten film.
- Zambiya'nın hocası da karizmatik adammış

Barcelona Olmak

Son yarım saatine 2-2 girdiği, ecel terleri döktüğü maçta 4-2 yi yakaladıktan sonra bile 90+1 de dahi 5.golü aramaktır.

Efsane Topçu

1-Yetenek
2-Fiziksel üstünlük
3-Çalışkanlık-Disiplin

İyi Topçu: 1 veya 2 ve 3
Büyük Topçu: 1,2 ve 3 veya 1 ve 3
Yıldız Topçu: Dünya çepında yetenek ve fiziksel üstünlük ama disiplinsizlik :)

Efsane Topçu: Bu maddelerden en az 1.sinin yanında KARAKTER

Not: Maradona, Best gibi efsaneler sınıflandırma dışında tutulmalıdır. Zira Maradona'ya tanrı muamelesi yapan bir ulus söz konusudr.

Hakan Şükür, Hakan Ünsal, Küçük Emre, Arda ve türevleri sadece büyük topçu olarak anılacak. Hiçbirinden Lefter gibi, Metin Oktay gibi bahsedilmeyecek. H.Şükürler ölecek EFSANELER ÖLMEYECEK

Bir Bardak Mutluluk

Hayat Kavgası diye bir laf var ya hani, ilk kim söylemiş bilmiyorum ama bu ülke için söylendiği kesin.
Hayat ile kavgamız var gerçekten.
Bize verilenden her daim şikayet edip fazlasını istiyoruz. O vermiyor biz de saldırıyoruz dişimizle tırnağımızla.
Bazen koparmayı başarıyoruz ama yine mutlu olamıyoruz.
Zaten kavga kime mutluluk getirmiş ki?